Edukacja na skróty

Tak, przeciwstawiając się wizji szkoły jako miejsca cierpienia, umartwiania, krwi, potu i łez, zdecydowanie namawiam do chodzenia na skróty. Skoro jest wymóg - to realizować, ale na własnych zasadach.

Jak widzimy opór wobec nudnych lektur - przerabiajmy opracowania. Ja w liceum bazowałem na nich i zawsze brałem żywy udział w dyskusjach. W sumie nic tak nie wykazuje absurdalności systemu, jak fakt, że łatwiej się przygotować do kartkówek przez opracowania niż lekturę. No, ale skoro takie są ramy - ok. Przerobić szybko, co trzeba (bryki, skróty itd.) i będzie czas na to, co ciekawe dla ucznia i nauczyciela.

Oczywiście to samo z podstawą programową. Skrótowo omówić na kilku-kilkunastu lekcjach wszystkie treści z podstawy, dać uczniom jakieś bryki, skrypty itd. 

A potem już swobodnie skupić się na tych fragmentach (także z podstawy), które wciągają uczniów. I poświęcić im więcej miejsca. I rozszerzyć na to, co ważne.

Oceny? Powstawiać z zapasem kilka jak trzeba - a potem robić swoje.

itd. 

System wymaga - dać mu ile trzeba. 

"Naści, piesku, kiełbasy! tylko się nią nie udław" :)

a potem realizować autorskie programy.

Tomasz Tokarz