Wolność, Wielość, Współdziałanie

Edukacja epoka industrialnej, której symbolem jest przymusowa szkoła realizująca interesy władzy, zostawiła nam po sobie 3 przekonania.

Po pierwsze, że edukacja musi odbywać się pod przymusem, że polega na bezkrytycznym wykonywaniu poleceń, a jej celem jest przemienienie uczniów w istoty inne niż w momencie startowym, czyli de facto przełamanie ich osobowości.

Po drugie, że edukacja musi obywać się według jednolitej, narzuconej matrycy, według jednolitych standardów jakości, według jednolitych programów i kanonów, a wszystkie odchylenia muszą być eliminowane. Celem jest uniformizacja.

Po trzecie, że edukacja opiera się na rywalizacji, gdzie liczy się końcowy wynik, wypracowany poprzez indywidualne wyścigi chomików w klatkach. Celem była wysoka pozycja w rankingu, świadcząca o wysokim stopniu podporządkowania zewnętrznie narzuconym celom.

Edukacja epoki smartfona, której symbolem jest otwarta sieć, gdzie każdy może dodać coś od siebie, powinna być jej zaprzeczeniem.

Dlatego triadzie epoki industrialnej (przymus-uniformizacja-rywalizacja) przeciwstawiam inną: wolność-różność-współdziałanie.

Edukacja epoki smartfona ma wspierać uczniów w rozwoju, aby pomóc im stać się ludźmi:

a) wolnymi (autonomicznymi, podejmującymi suwerenne wybory, potrafiącymi działać i tworzyć bez instrukcji, tworzącymi własne przestrzenie do wyrażania się),

b) uznającymi wielość dróg do rozwoju, różność i unikatowość swoją i innych ludzi (potrafiącymi odkryć i wykorzystać swoje mocne strony, niepowtarzalnymi podmiotami otwartymi na niepowtarzalność innych osób),

c) potrafiącymi współpracować (wymieniać się tym, co mają, tworzyć relacje, otwarcie komunikować się, rozwiązywać konflikty, pracować w zdalnych, mobilnych zespołach).

Celem jest autonomiczny człowiek, realizujący się poprzez dobrowolne działania z innymi.

W Sieci - tej offline i online.

O to toczy się gra.

Tomasz Tokarz