Nadwrażliwcy

Kiedy czytam te różne doniesienia o wzroście liczby prób samobójczych u uczniów, o depresji i neurozach, o niemożności odnalezienia się w świecie szkolnej presji i przemocy, o podatności na słowa i czyny innych ludzi... to dochodzę do wniosku, że może w tym pokoleniu jest po prostu więcej wrażliwych osób. Mocniej odbierających świat. Bardziej czujących.

Może dzisiaj nadwrażliwe dzieci dzięki rozwojowi medycyny i długiemu okresowi pokoju mają po prostu możliwość się urodzić i rozwijać. Być częścią naszej społeczności.

W takim przypadku też wszystkie hasła: "za moich czasów byłam twardo wychowywana i żyję" albo "nie ma co się nad nimi rozczulać" są z założenia chybione, bo nie uwzględniają specyfiki pokolenia.

Nie da się w dziecku zabić wrazliwości za pomocą twardej ręki. 

Nie da się jej wyrwać przy użyciu rygoru i surowych wymagań. 

Nie da się jej usunąć skuteczniejszą tresurą.

Zresztą - absurdalne byłyby działania na to zorientowane.

Nadwrażliwców trzeba po prostu zaakceptować i polubić. 

I wspierać ich w rozwoju za pomocą innych metod niż bat i arkusz kalkulacyjny do mierzenia wyników.

Tomasz Tokarz