Projekt

Z ostatnich rozmów. Mala wiejska szkoła

N: Pan mówi, że praca metodą projektu wciąga dzieci - a wcale tak nie jest. Ostatnio robiłam z dziećmi projekt. Miały w zespołach przygotować prezentacje i plakaty. I wcale jakoś specjalnie się się nie zaangażowały. Zrobiły to byle jak...

Ja: A jaki był temat tego projektu?

N: Największe miasta Polski.

Ja: Czy dzieci same sobie wybrały taki temat?

N: No nie...

Ja: A ten temat panią ciekawi?

N: No średnio.

Ja: A czy one kiedyś były w tych miastach?

N: No w Warszawie były... W innych w większości nie

Ja: To skąd taki temat?

N: No jak to skąd? Z podstawy...

Nie dziwię się, że taki temat uczniów nie porwał. 

Pewnie sam bym to zrobił na odwal.

Praca projektowa w sytuacji, kiedy dzieci nie miały wpływu na wybór tematu, kiedy sam temat nic im nie mówi, kiedy nie jest związany z ich codziennymi doświadczeniami, kiedy nie można go zrealizować przez dotknięcie, przeżycie, samodzielną eksplorację... mija się z celem.

Jeśli projekt nie jest inicjatywą uczniów, jeśli uczniowie nie rozumieją celu, jeśli efekt jest dla nich nieatrakcyjny staje się po prostu inną (z perspektywy ucznia - trudniejszą) metodą realizacji nudnych, narzuconych treści.

W takim wypadku ambitniejsi uczniowie po prostu wejdą do neta, zrobią kopiuj-wklej i zaprezentują schematyczne wklejki, byle zaliczyć. A ci mniej ambitni - dopiszą się do pracy zrobionej przez innych.

Aby misje szkolne wciągały uczniów muszą mieć poczucie, że to co robią ma jakieś znaczenie - dla nich i dla innych. 

Inaczej będzie to dla nich kolejna nużąca praca, którą trzeba zrobić... bo tak trzeba.

Tomasz Tokarz